Patrijarh Srpske pravoslavne crkve Porfirije sutra će doputovati u Banjaluku kako bi prisustvovao obilježavanju neustavnog, a nadasve zločinačkog 9. januara – dana Rs. I nema tu nikakvog iznenađenja, jer Srpska pravoslavna crkva drži kontinuitet praćenja politika koje su devedesetih izvršile agresiju na Bosnu i Hercegovinu s ciljem uništenja muslimanskog življa i podjele ove države.
Masovni zločini i genocid, za koje su odgovorni presuđeni u Hagu a mnogima se i danas sudi u BiH, počinjeni su uz obavezan blagoslov vjerskih službenika SPC-a. Nemali je broj ratnih snimaka u kojima se jasno vide sveštena lica koja blagoslove zločince pod komandom Radovana Karadžića i Ratka Mladića.
I nakon mirovnog sporazuma koji je zaključio kraj krvavog rata SPC je nastavila biti sljedbenik a nerijetko i kreator prljavih planova Beograda za Bosnu i Hercegovinu. I u tom kontekstu s punim se pravom ima posmatrati i dolazak patrijarha Porfirija u Banjaluku.
Jasna je to poruka da svetosavska crkva pravoslavna ne želi mir i suživot sa drugima i drugačijima, jer da je suprotno sveštenstvo SPC-a, a naročito njen poglavar ne bi prisustvovao događaju koji sjeća na početak najkrvavijih zločina u Evropi od Drugog svjetskog rata.
Zapravo, da ne žele mir i suživot jasno nam je još od onda kada su iz bh. gradova iskopavali svoje mrtve i nosili ih u zemlju zamišljenu kao postojbinu svih Srba u jednoj državi. Taj san sanjaju i danas i što više analiziramo jasnije vidimo da su u hegemonističkom snu agresivnija sveštena lica nego li politička naličja.
No, Srpska pravoslavna crkva i jeste zapravo samo jedno od lica velikosrpske politike kontinuiteta prema Bosni i Hercegovini. A ta politika nikada nije bila dobronamjerna, jer da jeste ne bi poglavar SPC-a dolazio u Banjaluku da soli rane majkama Srebrenice, Prijedora, Sarajevo, Foče, Bijeljine…
Porfirije je kao velikodostojnik pravoslavlja pristao biti ništa drugo do li instrument u rukama Aleksandra Vučića koji zbog reflektora sa Zapada nije mogao u Banjaluku, ali je tamo poslao sebi ravnog, a za to neće trpjeti prigovore i posljedice, jer, jelte crkva i država su odvojene.
Što naravno nije tačno, ali kratkovidim na Zapadu jeste dovoljno.
Porfirije će tako umjesto Vučića prenijeti poruke podrške Miloradu Dodiku i njegovom putu otcjepljenja Rs, ključne etape u stvaranju srpskog sveta.
Tako će de facto biti nastavljena agresija svetosavlja na Bosnu i Hercegovinu, a Porfirije će nastaviti put svojih predaka u agresiji na našu državu i blagosiljanje snaga koje je nastoje podijeliti.
U našem podneblju vjera je odavno postala marioneta političkih struktura, ali je samo Srpska pravoslavna crkva ta koja se u apsolutnoj mjeri i kapacitetu stavlja na raspolaganje politikama mržnje i podjela.
Zbog takvog djelovanja je potpuno razumno i opravdano SPC definisati kao teleskop zvanične politike Beograda upakovane u vjerska osjećanja balkanskih Srba. Jer, to je ista ona politika kartografa zla iz Srpske akademije nauka i umjetnosti, samo je Vučić kanališe preko Porfirija i SPC-a.
I to je u suštini jedan od osnovnih razloga zašto srpsko društvo u cjelini nikada nije učinilo odmak od zločina počinjenih u ime svetosavlja i projekta svi Srbi u jednoj državi.
Jer, srpsko društvo predvođeno sljedbenicima politika Miloševića i SPC-om dok ne bude slomljeno na svim pravcima, neće odustati od projekta zbog kojeg već jesu počinjeni genocid i drugi zločini, a sljedeći se planiraju.
Stoga se SPC ima i mora posmatrati potpuno identično kao i Vučić i SANU, jer to su tri nosača vjerovatno najkrvoločnijih i najmračnijih planova koji su na Balkanu ikada kovani.
Piše: Rasim Belko/ Patria
