Pored ekološke katastrofe koju je prouzrokovalo izlijevanje tekućine sa taložnice “bijelo more” fabrike Sisecam soda Lukavac, rijeke tuzlanskog kantona su poprište još jednog ekološkog incidenta na koji nažalost niko od nadležnih ne reaguje. Tehnološke otpadne vode sa deponije šljake i pepela “Jezero II” termoelektrane “Tuzla”, se nakon kratkog zadržavanja na deponiji, kontaminirane i sa visokim pH, neprečišćene ispuštaju u rijeku Jalu. U ovom slučaju, za razliku od slučaja “bijelo more”, inspekcije i druge nadležne institucije ne reaguju.
U ovom momentu se sa deponije šljake i pepela “Jezero II” termoelektrane Tuzla u Jalu ispuštaju velike količine neprečišćene kontaminirane vode (https://www.youtube.com/watch?v=Q97T7jjJSio). JP “Elektroprivreda BiH” d.d. Sarajevo TE “Tuzla”, je obavezna postupati u skladu sa odredbama propisanim Rješenjima o Vodnoj i Okolinskoj dozvoli kojim su jasno definirani tretmani tehnoloških otpadnih voda i kvalitet koji se mora postići prije ispuštanja u vodotoke. U Rješenju o vodnoj dozvoli je između ostalog istaknuto da je realizacija projekta sistema povratnih voda za tehnološke otpadne vode sa deponije šljake i pepela “Jezero II” završena, čime su stvoreni uslovi da se voda sa deponije šljake i pepela ne ispušta u Jalu. Pored toga u Okolinskoj dozvoli je jasno navedeno da se “Tehnološka voda sa deponije smatra otpadnom vodom koja je mehanički i hemijski nečista, te se kao takva ne smije upustiti u vodotok bez prethodnog prečišćavanja.” Nažalost, realnost je drugačija.
Postavlja se pitanje zašto se u jednom slučaju uništavanja naših rijeka pokreću policijske istrage i uspostavljaju krizni štabovi, a u drugom relevantne institucije šute?
