Od preuzimanja pozicije predsjednika Komisije za saobraćaj i komunikacije u Parlamentarnoj skupštini Bosne i Hercegovine, “podobni” Jasmin Imamović, te Edin Forto kao nadležni državni ministar za saobraćaj postali su alatke u rukama velikodržavnih političkih projekata koji za cilj imaju izolaciju i uništavanje Tuzlanskog kantona kao vitalnog dijela države Bosne i Hercegovine.
Od tada traju nasrtaji i na tuzlanski Aerodrom sa ciljem njegove blokade i saobraćajno-komunikacijske izolacije Tuzlanskog kantona. Javnosti je poznato da Komisijom za saobraćaj i komunikacije zapravo upravlja SNSD-ovka Sanja Vulić koja je zamjenica predsjedavajućeg Jasmina Imamovića, ili bi to trebala biti.
U stvarnim odnosima moći, nominalni predsjednik ove Komisije Jasmin Imamović prihvatio je epizodnu i potpuno nebitnu ulogu, a javne pridike i ponižavanje od strane pomenute tridesetak godina mlađe g-đice Vulić, na koje je pristao gospodin Imamović, postalo je predmetom ismijavanja među kolegama i saradnicima istog.
Sve bi to, manje više, bila stvar lične odgovornosti i odnosa prema funkciji koju obavlja da takvo indolentno i snishodljivo pristajanje na politike koje zagovaraju – a sada i provode razni “vulići” i “vulićke” nema teške posljedice po državu Bosnu i Hercegovinu, njene vitalne interese i objekte – što je u ovom slučaju tuzlanski Aerodrom.
Nadležni organi i institucije Tuzlanskog kantona čine sve da osiguraju funkcionisanje ovog vitalno važnog objekta dok se, u isto vrijeme, predsjednik Komisije za saobraćaj i komunikacije državnog zakonodavnog tijela i nadležni državni ministar – gospoda Imamović i Forto trude da zadovolje apetite svojih koalicionih partnera iz SNSD-a i HDZ-a, ne čineći ništa, odnosno pristajući na stalne opstrukcije i blokade usmjerene prema tuzlanskom Aerodromu koji dolaze iz vrha državne vlasti čiji su dio.
Uloga Dževada Hadžića, aktuelnog predsjednika KO SDP TK, također je epizodna u smislu izdavanja besmislenih sopštenja za javnost sa kojima se nastoji umanjiti odgovornost njegovog mentora Jasmina Imamovića u smislu naprijed navedenog, te kao takva i ne zaslužuje poseban odgovor.
Potpuno smo svjesni da je notornom i bezidejnom Hadžiću, slično kao i njegovom koalicionom partneru i prijatelju Mirsadu Kukiću, svanulo još prije dvadesetak godina, budući da isti vedri i oblači po Tuzlanskom kantonu čitave dvije decenije – što je još jedan od skarednih fenomena političkog života u BiH. I o tome bi se moglo mnogo toga napisati kada bi autori ovog saopštenja imali viška vremena kao što je slučaj sa rukovodstvom KO SDP TK čije političko djelovanje se svodi na teški populizam i stanje dokolice koje poprima težak hronični oblik.
