Kada je 1. avgusta 1994. godine u Tuzli iznenada umro Sejfo Šarić (1936-1994), Tuzla mu je priredila veličanstven ispraćaj, od komemoracije u velikoj sali Skupštine opštine Tuzla, do ispraćaja ispred Komemorativnog centra, na vječni počinak na gradačačkom mezarju. Od Sejfe Šarića oprostili su se tadašnji gradonačelnik Selim Bešlagić i mnogi drugi. Upitat će se mnogi, šta je to tako veliko uradio Sejfo Šarić za Tuzlu, pa da prije 30 godina bude ispraćen uz najviše počasti, a da njegov odlazak bude tumačen kao gubitak za društvenu i političku zajednicu?
Sejfo Šarić je bio jedan od pokretača građanskog otpora u Tuzli protiv etnonacionalnog ludila. Ideolog građanske opcije, blizak tadašnjem UBSD-u (Reformisti), odakle je na njegovoj platformi Bosanskog omladinskog saveza nastala Bosanska stranka, bio je urednik “Tuzla-lista”, autor brojnih lucidnih tekstova kojima je u lokalnoj štampi razvaljivao podvale o “nužnosti” podjele BiH. Dio Šarićevih tekstova može se pročitati u njegovoj knjizi “Bosanska tragedija” koja je objavljena posthumno.
Do dolaska u Tuzlu, u vihoru ratnog izbjeglištva, Sejfo Šarić je već bio etabliran kao jedan od najznačajnijih intelektualaca Gradačca, prvo jer je kao veoma mlad bio direktor Gimnazije u Gradačacu, 70-tih godina, a potom jer je sudjelovao u brojnim društvenim, kulturnim, pa i političkim manifestacjama u gradu Zmaja od Bosne.
Pred nama je 30. godišnjica smrti ovog znamenitog pedagoga i publiciste. Sjećamo ga se, sa zahvalnošću i poštovanjem.
Mr. sc. Fatmir Alispahić
