Ambijent i okruženje zla u kojem su žrtva i zločinac isti predstavlja carstvo zla u kojem zlo vidi i uvijek pronalazi svoju novu šansu. I upravo postupanje Delegacije EU u BiH ponovo otvara vrata tom carstvu zla.
Za NAP piše: Sifet Kukuruz, pravni ekspert
Usvajanje Rezolucije o genocidu u Srebrenici i polaganje cvijeća Delegacije EU na vojničko groblje u Bratuncu, u kojem su ukopani pripadnici vojske i policije koji su izvršili zločin genocida, suština je politike međunarodne zajednice, pa tako i politike EU prema BiH prije, za vrijeme i nakon izvršenja zločina genocida.
Ovaj gnusni čin je jasan dokaz da će približavanje, a u konačnici i članstvo BiH u EU, morati da se plati, ali manje pravnim reformama, a više istinom o ratu i počinjenim zločinima. A da je EU za implementaciju takve svoje politike pronašla plodno tlo u BiH, pokazuje i gromoglasna šutnja domaćih političara i institucija čija je obaveza, ne samo čuvanje i zaštita interese države BiH, nego i čuvanje istine o ratu u BiH.
Cvijeće na vojnom groblju u kojem su ukopana kompletna tijela pripadnika vojske i policije koji su izvršili zločin genocida i istovremeno suosjećanje nad posmrtnim ostacima žrtava genocida, nesumnjivo predstavlja neprihvatljiv čin i veličanje zla i to, u interesu vlastite budućnosti, istine i pravde, treba otvoreno kazati.
S obzirom da je takvo postupanje u direktnoj suprotnosti s presudama međunarodnih i domaćih sudova kojima je osim genocida, dokazano počinjenje i brojnih drugih oblika masovnih i sistematski izvršenih ratnih zločina od pripadnika vojske i policije kojima Delegacija EU izražava poštovanje, konačno bi, osim javne osude ovih gnusnih postupaka, trebalo postaviti i pitanje pravne odgovornosti evropskih birokrata koji tako postupaju.
U suprotnom ovakvi postupci će biti sve učestaliji i vremenom će postati osnova naše historije.
U BRATUNCU NA GROBLJU NE POSTOJE DVA, NEGO JEDAN SPOMENIK
S obzirom da licemjernost politike međunarodne zajednice ne poznaje granice, a što ponovo dokazuje i najnovije saopštenje Delegacije Evropske unije u BiH kojim se pravda polaganje cvijeća na groblju u Bratuncu, ne treba čuditi ukoliko se kao jedan od uslova za članstvo BiH u EU uskoro postavi i zahtjev da delegacija preživjelih žrtava genocida, u interesu “stvaranja okruženja pogodnog za pomirenje”, položi cvijeće na vojničko groblje u Bratuncu.
Takav stav nije nemoguć, on se jednostavno prirodno uklapa u licemjerni koncept “empatije i poštovanja” koji u kontinuitetu karakteriše politiku EU prema BiH, a koji podrazumijeva jednaku odgovornost strana u “tragičnom sukobu”, kako zvaničnici EU vole tepati agresiji, genocidu, etničkom čišćenju i drugim masovnim i sistematski planiranim i izvršenim zločinima.
Tvrdnja iz Kabineta Delegacije EU da je počast polaganjem cvijeća odata isključivo civilnim žrtvama rata na spomeniku koji u sebi istovremeno objedinjava vojne i civilne žrtve koje su poginule u ratu, koji je prema presudama Haškog tribunala za bivšu Jugoslaviju predstavljao klasičnu agresiju je, sama po sebi, dokaz da Delegacija EU vodi licemjernu i politiku duplih standarda. A spomenik u Bratuncu niti je posvećen samo civilnim žrtvama, niti je to spomenik nevinim civilnim žrtvama ubijenim u periodu agresije od 1992. do 1995. godine.
Vjerovatno da je samo Delegaciji EU jasno kako se polaganjem cvijeća na spomenik koji je napravljen u čast vojnih i civilnih žrtava rata, koji je posvećen i žrtvama iz Drugog svjetskog rata, može odati počast samo prema civilnim žrtvama iz perioda 1992-1995. godina.
Iracionalna empatija i poštovanje koje iskazuje EU prema onima koji su izvršili zločin genocida, osim što je s aspekta humanističkih i civilizacijskih vrijednosti neprihvatljiva, neprihvatljivi su i neodrživi i s aspekta međunarodnopravnih normi.
Zvuči nestvarno da prema saopštenju Delegacije EU u BiH opravdanje za polaganje cvijeća predstavlja “prihvaćanje historijskih i sudski utvrđenih činjenica”. Ostaje nejasno šta Delegacija EU smatra pod “historijom i činjenicama koje je historija utvrdila”, ali nema nikakve sumnje da su protiv takvog postupanja Delegacije EU “sudski dokazane činjenice”, i to je ono što je najvažnije.
Ukoliko se uvaži činjenica da historiju kreiraju oni koji raspolažu moći i mehanizmima donošenja odluka, a u odnosu na BiH to je EU, onda ne bi smjelo pretjerano iznenaditi da je ovo sramno saopćenje Delegacije EU ustvari predgovor i uvod u neku novu historiju BiH, i to historiju po mjeri EU, i historiju po mjeri onih koji su izvršili zločin genocida.
Jedino što takvoj namjeri stoji kao prepreka na putu, nažalost nisu domaći političari koji su obavezni čuvati i štititi istinu o borbi BiH za vlastiti opstanak, nego su to presude Haškog tribunala za bivšu Jugoslaviju i presuda Medunarodnog suda za genocid.
S obzirom da je Haški tribunal za bivšu Jugoslaviju utvrdio da je u BiH bio međudržavni oružani sukob u kojem su sudjelovale tri države, od kojih je RBiH bila napadnuta država, kao i da je Međunarodni sud presudio da je u BiH izvršen zločin genocida od vojske i policije nad kojom je susjedna država imala sveopštu kontrolu, i da su ove činjenice sudski dokazane, bilo kakvo obrazloženje ili pojašnjenje Delegacije EU u BiH za ovaj sramni čin, ne može proći test humanističko-civilizacijske, ali što je još važnije – ni pravne provjere.
Šta više, “stvaranje okruženja pogodnog za pomirenje”, po formuli Delegacije EU, je nesumnjivo put u neki novi međudržavni oružani sukob i novi genocid, jer okruženje u kojem su žrtva i agresor isti, u kojem su Armija RBiH koja je branila evropske vrijednosti i oni koji su te vrijednosti gazili isti, u kojem su oni koji su kršili međunarodno pravo i oni koji su to pravo poštovali isti, je zasigurno okruženje za buđenje mračnih duhova nedavne prošlosti.
Ambijent i okruženje zla u kojem su žrtva i zločinac isti predstavlja carstvo zla u kojem zlo vidi i uvijek pronalazi svoju novu šansu. I upravo postupanje Delegacije EU u BiH ponovo otvara vrata tom carstvu zla.
A na ulazu tih vrata piše “Dopustili smo pokolj Bošnjaka, ko nam može zabraniti da njihovim dželatima danas odajemo počast. Mi ne zaboravljamo da je to urađeno uz našu dozvolu i po našem nalogu.”
