Za one koji tvrde, i misle, da se u Titovo doba “nije smjelo ići u džamiju”, evo jedna fotografija sa dženaze ispred Šarene džamije, od 5. februara 1973., na kojoj procentualno ima više klanjača sa “francuzicama” nego što ćete ih naći na malo kojoj dženazi u “krijeposnoj državi”, u proteklih 30-tak godina. A ima i safova i ahmedija više nego na mnogim dženazama danas.
Moj djed Ibrahim Ćilimković (1903 – 1973), koji je na ovoj fotografiji sa mojom majkom Mejrom Ćilimković, rođ. Mandžić (1907 -1977), bio je službenik Željeznica, saradnik ilegalnog pokreta NOB-a, kao i njegova braća, Tuzlak kome nisu bili strani kravata i šešir, kao što i njegovoj familiji nije bila strana i zabranjena vjera.
Posve normalno, bez ikakvog straha od represija, na Bolji Svijet je ispraćen dženazom, na kojoj su bila četvorica hodža.
Fatmir Alispahić (foto – privatna arhiva)
